Газета «Советский спорт» (Москва) от 10 апреля 1969 года:

ТАКТИКА — «ОСТОРОЖНЕНЬКО».
«Динамо» (Тбилиси) — «Торпедо» (Москва). 0:0.
Тбилиси. Стадион «Локомотив». 40 000 зрителей. 8 апреля. 10 градусов тепла. С 35-й минуты электрическое освещение.
Судьи — Т. Бахрамов, А. Балаян, Э. Давиташвили (все — Баку).
«Динамо»: Урушадзе, Дзодзуашвили, Кантеладзе, Хурцилава, Рехвиашвили, Петриашвили, Илиади, Асатиани, Метревели, Г. Нодия, Месхи (Гавашели, 46).
«Торпедо»: Лайзан, Янец, Пахомов, Краснов, Чумаков, Гулямхайдаров, Ленев, Никонов, Шалимов, Гершкович, Михайлов.
Дублеры — 0:0.
В судейской комнате при заполнении протокола арбитр матча Т.Бахрамов попросил тренеров команд передать игрокам:
— Я и мои коллеги надеемся, что матч будет корректным, и нам не придется прибегать к крайним мерам.
Думаю, у судей не должно быть претензий к футболистам: поединок в самом деле был исключительно корректным, спортивным и сложностей для судейства не представлял. Если по ходу его и случались погрешности, то отнюдь не дисциплинарного, а скорее тактического или технического порядка, причем ошибок и просчетов с обеих сторон было более чем достаточно.
То ли торпедовцев насторожила уверенная победа тбилисцев над «Локомотивом», то ли потому, что торпедовцы проводили свой первый матч в чемпионате, они уже в первом тайме дали понять, что собираются вести себя «осторожненько». Почти весь матч впереди у гостей играл один лишь Гершкович, которому на подмогу не всегда поспевали партнеры.
Попытки угрожать воротам «Динамо» легко пресекались защитниками. Любопытная деталь: Гершкович и ближайшие к нему партнеры Никонов и Шалимов так часто проигрывали соперникам борьбу за верхние мячи, что торпедовцы отказались от привычной подачи угловых на ворота: во всех случаях, кроме одного, они предпочли короткий розыгрыш мяча у углового флага. Правда, успеха это им не приносило. После второй или третьей передачи мяч терялся.
Динамовцы, как и в предыдущем матче, играли тремя форвардами, которых поддерживали двое из трех полузащитников, а моментами и Хурцилава. Но даже в этих случаях они оказывались вблизи ворот соперника в меньшинстве. Винить в этом тбилисцы должны прежде всего себя, поскольку острые передачи, интересные предложения следовали только со стороны Метревели. Ветеран команды снова был на высоте, и приходится лишь сожалеть о том, что его плохо поддерживали партнеры.
Тбилисцы должны остаться недовольны результатом: моментов для взятия ворот у них было больше. На 19-й минута штанга отразила сильнейший удар Илиади, трудные удары Хурцилавы и Метревели парировал вратарь москвичей Лайзан.
Г.Акопов.

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 10 апреля 1969 года:

პირველი დანაკარგი.
თბილისი. “ლოკომოტივის” სტადიონი. 8 აპრილი.
“დინამო” (თბილისი) — “ტორპედო” (მოსკოვი) — 0:0.
“დინამო”: ურუშაძე, ძოძუაშვილი, კანთელაძე, ხურცილავა, რეხვიაშვილი, პეტრიაშვილი, ილიადი, ასათიანი, მეტრეველი, გ. ნოდია, მესხი (გავაშელი).
“ტორპედო”: ლაიზანი, იანეცი, პახომოვი, კრასნოვი, ჩუმაკოვი, გულიამხაიდაროვი, ლენიოვი, ნიკონოვი, შალიმოვი, გერშკოვიჩი, მიხაილოვი.
მსაჯი: ტ. ბახრამოვი (ბაქო).
მაშ ასე: თბილისის “დინამომ” დაკარგა პირველი ქულა, ნამდვილი “ოქროს ქულა” იმ გუნდთან, რომელიც უეჭველად შევა ქვეჯგუფის პირველ შვიდეულში და ამდენად ჩვენი უშუალო და კონკრეტული კონკურენტია ადგილების საბოლოო განაწილებისას.
თვით ამ ფაქტში, შეიძლება ტრაგიკული არაფერი იყოს, ვინაიდან მოსკოვის “ტორპედო” ახლა ერთ-ერთი უძლიერესი გუნდია კავშირში, ჰყავს საუკეთესო შემადგენლობა და მასთან ფრედ თამაში, თუნდაც საკუთარ მინდორზე, არ წარმოადგენს განგაშის საბაბს. სხვა დროს ჩვენც მოგვიგია მოსკოვში და ტორპედოელებსაც — თბილისში. საქმე მატჩის ხასიათშია, მის მიმდინარეობაში, მინდორზე მომხდარ ამბებში და, საერთოდ საკითხავია — შეეძლოთ თუ არა დინამოელებს გაემარჯვათ?
შეეძლოთ. გაიხსენეთ თამაშის დასაწყისი. პირველი შეტევა წამოიწყო ხურცილავამ, რომლის ძლიერი დარტყმა სულ ოდნავ აცდა კარს. შემდეგ ასევე სახიფათო მომენტები შექმნეს მესხმა და ილიადიმ, ხოლო მეტრეველმა მე-5 წუთზე ისეთი “საკონცერტო” სოლური გარღვევა შეასრულა, რომ აღტაცებაში მოიყვანა მაყურებელი, მაგრამ არც მისი გადამწყვეტი დარტყმა იყო ზუსტი მე-19 წუთზე. ილიადიმ ძელს მოახვედრა ბურთი.
ამ პერიოდში თბილისელებს თითქმის ასპროცენტიანი უპირატესობა ჰქონდათ. გუნდის ნახევარდაცვა მთელი შემადგენლობით იმყოფებოდა შეტევაზე, ხურცილავას საფუძვლიანად ჰყავდა ჩაკეტილი გერშკოვიჩი, ხოლო ძოძუაშვილს არაერთხელ მიეცა საშუალება მიხაილოვთან ბრძოლის მოგების შემდეგ გასულიყო ფლანგზე და მხარი დაეჭირა იერიშისთვის. აი, სწორედ ამ პერიოდში შეიქმნა ტორპედოელთა კარზე მძლავრი დაწოლა, რომელსაც უეჭველად უნდა მოჰყოლოდა გოლი.
გოლი კი არ ჩანდა. “ტორპედოს” ახალმა მეკარემ ლაიზანმა, რა თქმა უნდა, გარკვეული წვლილი შეიტანა თავისი გუნდის კარის ხელუხლებლობაში, მაგრამ იგი ვერაფერს გახდებოდა, დინამოელთა საბოლოო დარტყმებს მეტი სიზუსტე რომ ჰქონოდა.
გავიდა 20-25 წუთი და გამოირკვა, რომ მასპინძელთა თავდასხმაში ყველაფერი რიგზე არ იყო. კერძოდ, მესხი იშვიათად ერთვოდა თამაშში, მოწყვეტილი იყო საერთო იერიშს და სისტემატურად კარგავდა ბურთს იანეცთან ბრძოლაში. ცენტრში ბევრს მოძრაობდა ნოდია, მაგრამ მისი თამაში მოკლებული იყო პროდუქტიულობას, ბურთი ხშირად “გაურბოდა” ფეხებიდან და, საბოლოოდ, ცენტრში არ იკვრებოდა კომბინაციური კვანძი. ცხადია, როცა 3 ფორვარდიდან ორი ვერ დგას სათანადო სიმაღლეზე და ვერ ასრულებს სათამაშო დავალებას, შეტევა დიდხანს ვერ გასტანს. ასეც მოხდა. მოსკოველთა დაცვაში ორგანიზატორის როლი ითავა პახომოვმა. მან ლენიოვისა და გულიამხაიდაროვის აქტიური დახმარებით თანდათან გაათანაბრა თამაში და მალე თბილისელთა ნახევარმცველები იძულებული იყვნენ უკან, მინდვრის სიღრმეში დაეხიათ.
“დინამოს” შტურმი კიდევ ერთხელ გამეორდა მეორე ტაიმის დასაწყისში, პირველი ათიოდე წუთის მანძილზე. მოსკოველებმა კიდევ ერთხელ შეძლეს ამ შეტევის მოგერიება და მერე ისევ მტკიცედ დაეუფლნენ მინდვრის შუაგულს. ამ ხნიდან მოყოლებული, ცენტრალურ ზონაში “ტორპედოს” ნახევარმცველები ბატონობდნენ. მათი მეშვეობით კი კონტრიერიშების საშუალება მიეცათ თავდამსხმელებსაც. გერშკოვიჩი მოსცილდა ხურცილავას და მაშინვე მიიღო თავისუფალი მოქმედების საშუალება. მას საუკეთესო პარტნიორები ჰყავდა შალიმოვისა და ნიკონოვის, აგრეთვე, ნახევარმცველების სახით. ისინი სულ უფრო აძლიერებდნენ იერიშს, სულ უფრო ხშირად ჩნდებოდნენ მასპინძელთა საჯარიმო მოედანზე და თითოეულ მათს გარღვევას ძალიან მწვავე, სახიფათო ხასიათი ჰქონდა.
და მაინც, ბოლო წუთებზე “დინამოს” შეეძლო გაეტანა გოლი. მატჩის დამთავრებას ბევრი აღარაფერი აკლდა, როცა მოსკოველთა კარის წინ მარტო აღმოჩნდნენ გავაშელი და ასათიანი. მათი წამიერი შეყოვნება საკმარისი გამოდგა, რომ ჩუმაკოვს ბოლო მომენტში გადაერჩინა თავისი გუნდი აშკარა ხიფათისგან. საერთოდ, როგორც ეს თბილისის “დინამოსა” და მოსკოვის “ტორპედოს” ტრადიციაშია, მატჩი საინტერესო, დაძაბულ ბრძოლაში ჩატარდა.
ბ. ქორქია.

Газета «Заря Востока» (Тбилиси) от 9 апреля 1969 года:

Вчера на стадионе «Локомотив» футболисты тбилисского «Динамо» в матче второго тура чемпионата страны принимали команду московского «Торпедо» — третьего призера прошлогоднего первенства. Автозаводцы готовились к новому футбольному сезону за рубежом, и вчерашняя встреча фактически явилась их первым выступлением после возвращения на родину.
Игра началась быстрыми к опасными, атаками динамовцев. Вновь блеснул отличной спортивной формой капитан тбилисцев С. Метревели. Его проходы то и дело создавали угрозу воротам гостей, На 19-й минуте мяч, пробитый А. Илиади, попадает в штангу. Начало для тбилисцев было многообещающим, однако вскоре торпедовцы выровняли игру и повели ее в спокойном позиционном плане. Несмотря на усилия динамовцев переломить ход встречи, ворота гостей так и остались в неприкосновенности. Игра закончилась вничью — 0:0.