«Шахтер» (Донецк) — «Динамо» (Тбилиси) 1:0 (0:0)

«Шахтер» (Донецк) — «Динамо» (Тбилиси) 1:0 (0:0)

Чемпионат СССР 1968 года. Класс «А». 1-я группа. Матч № 27.
13 сентября 1968 года. 19-00. Донецк. Центральный стадион «Шахтер». Ясно, 19 градусов. 22000 зрителей.
Судьи: Н.Болотников, Ю.Бочаров (оба — Москва), Ю.Тоцкий (Геленджик).
«Шахтер»: Говоров, Поллак, Стрельцов, Головко, Губич, Григорьев, Тляругов, Глодянис, Евсеенко (Шалычев, 75), Орлов (Огирчук, 80), Яремченко.
«Динамо»: Урушадзе, Дзодзуашвили, Кантеладзе, Хурцилава, Рехвиашвили (Месхи, 65), Петриашвили, Илиади, М.Мачаидзе (Кутивадзе, 46), Метревели (к), Г.Нодия, Гавашели.
Гол:
1:0 Яремченко — 61

ОФИЦИАЛЬНЫЙ СУДЕЙСКИЙ ПРОТОКОЛ - не сохранился)

ОТЧЕТЫ ПРЕССЫ:

Советский спортლელო (Лело)

Газета «Советский спорт» (Москва) от 15 сентября 1968 года:

Красивый, матч — красивый гол.
«Шахтер» (Донецк) — «Динамо» (Тбилиси). 1:0 (0:0).
Донецк. Стадион «Шахтер». 13 сентября. Ясно.19 градусов. 22000 зрителей
Судьи Н. Болотников, Ю. Бочаров (оба — Москва) и Ю. Тоцкий (Геленджик).
«Шахтер»: Говоров, Поллак, Стрельцов, Головко, Губич, Григорьев, Тляругов, Глодянис, Евсеенко (Шалычев, 75), Орлов (Огирчук, 80), Яремченко.
«Динамо»: Урушадзе, Дзодзуашвили, Кантеладзе, Хурцилава, Рехвиашвили (Месхи, 65), Петриашвили, Илиади, Мачаидзе (Кутивадзе, 46), Метревели, Г. Нодия, Гавашели.
Гол: Яремченко (61).
Дублеры — 3:0. Голы: Коньков, Верещак, Огирчук.
Обе команды быстро проходили центр поля. Две-три передачи — и вот уже мяч, мелькающий вблизи штрафной площади, заставляет и Урушадзе, и Говорова быть все время начеку. Стремительный темп, быстрые без обработки передачи в одно касание, длинные переводы мяча с фланга на фланг — словом, весь арсенал зрелого футбола вынесли спортсмены на суд трибун.
Для донецких зрителей такая игра их команды явилась откровением. К тому же футболисты в пылу захватившей их борьбы «забыли» о недозволенных приемах, не было традиционных уговоров отодвинуть «стенку», мяч стал редким гостем в ауте. И даже не будь гола, все равно встреча была бы признана красивейшей из проведенных на донецком стадионе в нынешнем сезоне. Но гол все же был.
Случилось это на 61-й минуте. Нащупав еще в первом тайме слабинку на левом фланге защиты гостей, где играл Рехвиашвили, горняки сдвинули сюда главные силы. Именно отсюда Григорьев на 11-й минуте прострелил в центр, и Яремченко в падении едва не забил гол — гостей спас Урушадзе. Именно отсюда Орлов, заметив в середине штрафной площади свободного Евсеенко (где были центральные защитники?!), сделал ему точную передачу. Евсеенко головой мягко сбросил мяч набегавшему Яремченко, а пушечный удар последнего был неотразим — 1:0.
Этот гол выразил самое что ни на есть минимальное игровое преимущество горняков. Перевес им обеспечили полузащитники. В первую очередь, Глодянис, которому хорошо помогали Григорьев и даже Губич, удачно выбиравший моменты для подключения в атаки. Можно вспомнить лишь удар Орлова, который отразила штанга, и отличный дриблинг по центру Тляругова, обыгравшего Хурцилаву, но попавшего мячом в другого защитника.
Гости предпочитали вести обстрел ворот издалека, но Говоров сыграл надежно. В большинстве случаев ему приходилось отражать удары полузащитника Илиади, который был лучшим среди гостей. Может быть, поэтому в протоколе против фамилий Нодии, Гавашели и Метревели стоят двойки. Хотя, на мой взгляд, два первых были достаточно активны, а Гавашели мог, и должен был, забить на 65-й минута гол, но мяч скользнул по перекладине. Дуэль же ветеранов Метревели и Головко выиграл защитник.
Пропустив гол, тбилисцы решили усилить атаку, выпустили на поле Месхи, вперед пошел Хурцилава. Но именно в эти последние минуты горняки заиграли еще спокойнее, увереннее, и их перевес стал ощутимым. Опасно прошел по краю Тляругов, но Урушадзе перехватил мяч, затем Яремченко бил головой по воротам, брошенным вратарем, но защитники остановили мяч на самой линии…
М. Левицкий.

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 15 сентября 1968 года:

მცველთა პასიურობის ნაყოფი.
დონეცკი. “შახტიორის” სტადიონი. 13 სექტემბერი.
“შახტიორი” (დონეცკი) — დინამო (თბილისი) 1:0 (0:0).
“შახტიორი”: გოვოროვი, პოლაკი, სტრელცოვი, გოლოვკო, გუბიჩი, გრიგორიევი, ტლიარუგოვი, გლოდიამისი, ევსეენკო (შალიცევი), ორლოვი (ოგარჩუკი), იარემჩენკო.
“დინამო”: ურუშაძე, ძოძუაშვილი, კანთელაძე, ხურცილავა, რეხვიაშვილი (მესხი), პეტრიაშვილი, ილიადი, მაჩაიძე (კუტივაძე), მეტრეველი, ნოდია, გავაშელი.
მსაჯი ნ. ბოლოტნიკოვი (მოსკოვი).
დუბლიორები — 3:0 “შახტიორის” სასარგებლოდ.
დონეცკის ფეხბურთელებმა თავის მოედანზე ბოლო მატჩი 22 აგვისტოს გამართეს. მას შემდეგ გუნდი ხანგრძლივ ტურნეში იმყოფებოდა და ცხადია ადგილობრივი გულშემატკივრები, მონატრებული იყვნენ მის თამაშს. “შახტიორი” ამ დღეს განსაკუთრებით იყო მონდომებული იმიტომაც, რომ მინსკში წაგებული მატჩის შემდეგ თავის მოედანზე ცდილობდა მდგომარეობის გამოსწორებას.
თბილისის დინამოელთათვის “შახტიორი” მუდამ უხერხულ მეტოქედ ითვლებოდა. გაიხსენეთ თუნდაც ამ გუნდების პირველი წრის მატჩი, რომელიც შეუპოვარი ბრძოლის შემდეგ ფრედ დამთავრდა (1:1). “შახტიორის” მწვრთნელმა ამ შეხვედრაში დაასვენა რამდენიმე მოთამაშე, მათ შორის ვეტერანები: ზელეკიავიჩუსი, კოროლი და ასპარეზი ახალგაზრდებს დაუთმო, რომელთა მონდომებასა და ენერგიას გადამწყვეტი სიტყვა უნდა ეთქვა.
მართლაც, პირველ ტაიმში დონეცკელთა ტერიტორიული უპირატესობა უდავო იყო, მაგრამ ეს უპირატესობა მინდვრის შუაგულს არ გასცილებია, ამიტომაც თბილისელთა მეკარე მთელი 45 წუთის მანძილზე ფაქტიურად უმოქმედობდა. გაცილებით უფრო საშიში და დასამახსოვრებელი იყო დინამოელთა კონტრშეტევები და რომ დონეცკელთა დაცვისა და მეკარის თავგამოდებული თამაში არა, სტუმრები აუცილებლად მიაღწევდნენ უპირატესობას პირველსავე ტაიმში.
ერთადერთი ბურთი ამ მატჩში შეხვედრის 61-ე წუთზე გავიდა. ჩემი აზრით, დამნაშავენი ამ კონკრეტულ სიტუაციაში თბილისელთა მცველები იყვნენ, რომლებმაც ევსეენკოს, ახალგაზრდა ორლოვის პასის მშვიდად მიღების საშუალება მისცეს. სწორედ ამ მომენტში, თავისუფალ ადგილზე გაიჭრა იარემჩენკო, რომელმაც უძლიერესი დარტყმით გახსნა ანგარიში.
თბილისელებმა გააძლიერეს შეტევები: ამ მიზნით შეცვალა რეხვიაშვილი მესხმა. დაიწყო დონეცკელთა კარის ხანგრძლივი შტურმი. ერთი-ორჯერ გოვოროვმა გადაარჩინა თავისი კარი, რამდენიმეჯერ “დინამოს” თავდამსხმელებმა ვერ გამოიყენეს ანგარიშის გათანაბრების ნაღდი შანსი. “შახტიორმა” უჩვეულო სიმტკიცე გამოიჩინა დაცვაში, გაუძლო დინამოელთა მძაფრ შეტევებსა და შეხვედრის ბედიც თავის სასარგებლოდ გადაწყვიტა.
ი. რადიჩენკოვი.