Газета «Советский спорт» (Москва) от 13 июня 1968 года:

Дуэль старых друзей.
«Динамо» (Тбилиси) — ЦСКА. 2:0 (0:0).
Тбилиси. Стадион «Динамо». 12 июня. Пасмурно. В первом тайме дождь. 25 градусов.
34.000 зрителей.
Судьи X. Стренцис (Рига), В. Орих и Б. Рябко (оба — Краснодар).
«Динамо»: Урушадзе, Дзодзуашвили, Рехвиашвили, Челидзе, Петриашвили, Кутивадзе (Кантеладзе, 74), Илиади, Сичинава (Цховребов, 48), Гавашели, Метревели, Месхи.
ЦСКА: Баужа, Пономарев, Плахетко, Пугачев, Морозов, Уткин, Шулятицкий (Щербаков, 74), Масляев, Федотов, Раздаев, Дударенко (Адамов, 54).
Голы: Метревели (71), Гавашели (85).
Дублеры — 0:2. Голы: Жигунов, Щербаков.
Изменения, произведенные в средней линии динамовцев, пошли явно на пользу — игра команды стала мощнее, форварды, почувствовав недостававшую им поддержку, заиграли широко и свободно. И Кутивадзе, и Илиади много потрудились для того чтобы игра линии нападения обрела стройность и остроту. Умело подыгрывая форвардам, они при первой же возможности сами вклинивались в штрафную площадь гостей и угрожали воротам. Первый тайм ни одной из сторон перевеса в счете не принес, хотя и «Динамо», и ЦСКА могли добиться результата уже в самом начале матча. Но Урушадзе и Баужа играли безупречно.
Главные события, как оказалось, были еще впереди. Упорство, с которым Месхи весь первый тайм пытался обыграть Пономарева, долго не приносило плодов. Даже в тех случаях (а выпадали они не так уж часто), когда динамовец выигрывал поединок, армейцы успевали подстраховать своего капитана, и атака срывалась. Это был психологический поединок двух мастеров старых друзей, много лет играющих друг против друга. Выиграй его Пономарев, еще неизвестно, как бы закончился матч. Но верх взял Месхи. Раз за разом превосходство левого крайнего «Динамо» становилось все более очевидным. Оборона ЦСКА дала трещину именно там, где ее держал самый опытный и авторитетный защитник.
Оба мяча, принесших победу динамовцам, были забиты с подач Месхи. Но и авторы этих голов достойны похвалы за свое высокое исполнительское мастерство: Метревели с лёту сильнейшим ударом послал мяч под перекладину, а Гавашели, приняв передачу на грудь и не дав мячу упасть на землю, точно ударил в незащищенный угол ворот.
Шансов отыграться у гостей не было.
Г. Акопов. (Наш корр.).

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 15 июня 1968 года:

ვინც შინ დარჩა — წააგო.
თბილისი. “დინამოს” სტადიონი, 12 ივნისი.
“დინამო” (თბილისი) — ცსკა 2:0 (0:0).
“დინამო”: ურუშაძე, ძოძუაშვილი, რეხვიაშვილი, ჭელიძე, პეტრიაშვილი, კუტივაძე (კანთელაძე), ილიადი, სიჭინავა (ცხოვრებოვი), გავაშელი, მეტრეველი, მესხი.
ცსკა: ბაუჟა, პონომარიოვი, პლახეტკო, პუგაჩოვი, მოროზოვი, უტკინი, შულიატიცკი (შჩერბაკოვი), მასლიაევი, ფედოტოვი, რაზდაევი, დუდარენკო (ადამოვი).
მსაჯი ხ. სტრენცისი (რიგა).
დუბლიორები — 2:0 ცსკა-ს სასარგებლოდ.
მოსკოვის არმიელთა გამოსვლას ჩვენს სტადიონზე უწინ თბილისელი ფეხბურთის მოყვარული მთელი წელი ელოდა ხოლმე. მატჩები “დინამო” (თბილისი) — ცსკა, როგორც წესი, არა მარტო სეზონის ცენტრალურ მოვლენას წარმოადგენდა, არამედ თავისებური საფეხბურთო აკადემიაც იყო, რომელთა მაგალითზე თაობები იზრდებოდნენ.
ასე იყო უწინ. ახლა დრო შეიცვალა და მაყურებელსაც, ალბათ, სხვა ინტერესი გაუჩნდა. წინააღმდეგ შემთხვევაში, რით ავხსნათ, რომ 12 ივნისის მატჩზე ამ ორ გუნდს შორის თბილისის “დინამოს” სტადიონის ტრიბუნებზე საკმარისზე მეტი იყო “მელოტი” ადგილები.
ეს თავისთავად სამწუხარო ფაქტია, მაგრამ იმ სკეპტიკოსთა საყურადღებოდ, ვინც არ ისურვა ამ მატჩზე მოსვლა, ვიტყვით: ისინი წაგებული დარჩნენ. მათ ვერ ნახეს ნამდვილი დაძაბული ბრძოლით აღსავსე, საინტერესო თამაში.
შეიძლება, “მომდურავნი” მართალი არიან ერთში: ჩვენი გუნდი ახლა საუკეთესო მაჩვენებლით თამაშობს დაცვაში და ყველაზე ნაკლები ბურთიც აქვს გაშვებული უმაღლეს ლიგაში, მაგრამ დინამოელებმა ძალიან უკლეს შედეგიანობას თავდასხმაში და, ამდენად, დაკარგეს აგრესიული, შემტევი გუნდის რეპუტაცია, დაკარგეს ის მთავარი თვისება, რომელიც მათ მუდამ გამოარჩევდა სხვებისგან. მართლაც, ბოლო სამ მატჩში თბილისელებს მეტოქეთა კარში არ გაუტანიათ არც ერთი გოლი და საერთოდ, ასე უშედეგოდ, “ტყუილ- უბრალოდ” აქვთ ნათამაშები წლევანდელი 7 შეხვედრა.
არმიელებთან თამაში კი გამონაკლისს წარმოადგენდა. რად ღირდა, თუნდაც, მესხისა და პონომარიოვის ბრძოლა! მართალია, მესხმა, ცოტა არ იყოს, გადაჭარბებული აქცენტი გააკეთა პონომარიოვთან ინდივიდუალურ შეტაკებებზე, მაგრამ ორი დიდი ოსტატის ეს “დუელი” მეტად საინტერესო სანახავი იყო და მატჩის ერთ-ერთ ყველაზე საყურადღებო ფრაგმენტს წარმოადგენდა. საბოლოოდ, მესხმა შეძლო თავისი გამოცდილი ოპონენტის დაძლევა, ინდივიდუალური მანევრები გუნდის საერთო სამოქმედო გეგმას შეუხამა და ორივე გოლი სწორედ თავისი ფლანგიდან მომზადდა.
არმიელებმა თავიანთ თამაშს იერიშის დროს საფუძვლად დაუდეს თავისუფალი თავდამსხმელის სწრაფი გაყვანა საგოლე პოზიციაში. ასე შეუქმნეს მათ, მაგალითად, ფედოტოვს მომენტი, როცა მან სულ რამდენიმე მეტრიდან ძლიერად დაარტყა კარში, მაგრამ ურუშაძემ იხსნა თავისი გუნდი. საერთოდ, ჩვენს მეკარეს კარგა ხანია არ უთამაშია ასე დამაჯერებლად, მობილიზებულად, ადგილების საუკეთესო არჩევით, მცველებთან უშეცდომო ურთიერთმოქმედებით.
თქმა არ უნდა, ურუშაძემ დიდი წვლილი შეიტანა გამარჯვებაში. აღნიშვნის ღირსია პეტრიაშვილიც, რომელმაც საგრძნობლად გაზარდა სათამაშო დიაპაზონი, გაამრავალფეროვნა გადაცემები და საკუთარი დაცვისთვის ზიანის მიუყენებლად მონაწილეობს იერიშებში.
თბილისელებმა მხოლოდ მეორე ტაიმში აიყვანეს საჭირო კონტროლის ქვეშ მოწინააღმდეგის თავისუფალი თავდამსხმელი და ამან მკვეთრად შეამცირა სახიფათო მომენტები მათ კართან, ამავე დროს შესაძლებლობა შეიქმნა შეტევა უფრო ხანგრძლივი, მოფიქრებული და საფუძვლიანი ყოფილიყო. მოსკოველთა დაცვაში დროდადრო მთლიანად ირღვეოდა დაზღვევა და დინამოელი ფორვარდები სულ უფრო ხშირად რჩებოდნენ ხელსაყრელ პოზიციაში.
ასე დაირღვა ცსკა-ს დაცვა 26-ე წუთზე, როცა მესხმა და პეტრიაშვილმა მარცხენა ფლანგზე გამოიტყუეს რამდენიმე მოთამაშე. აქედან ბურთი გადაეცა ცენტრში, სადაც მეტრეველმა ზუსტად, შეუცდომლად ითამაშა — 1:0.
მერე კი, როცა დაშავებული კუტივაძის ნაცვლად მინდორზე მესამე სტოპერი — კანთელაძე გამოვიდა, თბილისელთა თამაში შუა მინდორზე მაშინვე გაიყინა და არმიელებს წამსვე მიეცათ ძლიერი კონტრთამაშის საშუალება. ისინი დაიძრნენ წინ და მასპინძელთა კარი ზედიზედ აღმოჩნდა საპასუხო ბურთის გატანის საშიშროების წინაშე. ურუშაძესაც და მცველებსაც რამდენიმე მძიმე სიტუაციის გადატანა მოუხდათ, კარის გადარჩენა შესაძლებელი იქნა მხოლოდ ძალების უკიდურესი დაძაბვით.
მატჩის დასასრულს მდგომარეობა გამოსწორდა. 85-ე წუთზე მოსკოველთა კარში დაინიშნა საჯარიმო. დინამოელებმა იგი ასე გაითამაშეს: მეტრეველი — მესხი — პეტრიაშვილი — გავაშელი. მეკარე ბაუჟა არასწორად გამოვიდა წინ და გავაშელმა თავით გაიტანა გოლი, რომელმაც წერტილი დაუსვა ჩვენი გუნდის გამარჯვებას.
ბ. ქორქია.

Газета «Вечерний Тбилиси» (Тбилиси) от 13 июня 1968 года:

В отличие от предыдущего матча, вчерашняя встреча динамовцев Тбилиси с командой ЦСКА началась в более быстром темпе. Причем запевалами стали армейские футболисты, довольно резво начавшие игру, и заставившие работать динамовский мотор на более высоких оборотах. И все же, несмотря на это, первый тайм зрелищно был мало интересен. По сути дела, особо острых моментов не возникало ни у одних, ни у других ворот. Пожалуй, с наибольшим интересом зрители следили лишь за дуэлью старых соперников — Месхи и опекавшего его Пономарева.
После перерыва картина резко меняется. Инициатива надолго и прочно переходит к динамовцам. Они настойчиво атакуют, и первые 20 минут вратарь армейцев Баужа все время в игре. Но гола нет и нет. Однако, динамовцы продолжают натиск. И такая настойчивость приносит, в конце концов успех. На 73-й минуте игры Месхи уходит от своего сторожа и отлично пасует на штрафную площадку. Удар Метревели был неотразим — 1:0. И тут же тренеры команд производят замены. Армейцы усиливают нападение, введя в игру Щербакова. Тбилисцы же, наоборот, заботятся об обороне, выпуская на поле Кантеладзе. Пропустив гол, москвичи предпринимают отчаянные попытки отыграться. Но защитники динамовцев и вратарь Урушадзе начеку. А когда до конца матча оставалось четыре минуты. Гавашели забивает красивый гол с подачи Петриашвили и закрепляет успех своей команды — 2:0.
Вчерашняя победа, пожалуй, еще раз показала, что тбилисским футболистам необходима именно настойчивость в атаках, вера в успех. Тогда их техническое превосходство будет воплощаться в реальные голы и очки.