Газета «Советский спорт» (Москва) от 18 августа 1987 года:

ШЕСТЕРО ИЗВЕСТНЫХ.
ТБИЛИСИ.
«Динамо» (Тбилиси) — «Зенит» (Ленинград). 1:0 (0:0). Тбилиси. Стадион «Динамо» имени В. И. Ленина. 15 августа. Ясно. 23 градуса. 4700 зрителей.
Судьи В. Абгольц (Алма-Ата), Р. Серазетдинов (Ташкент), Г. Джафаров (Баку).
«Динамо»: Габелия, Пирцхалава, Чивадзе, Чедия, Цвейба, Какилашвили (Гурули, 46), Сванадзе, Сулаквелидзе, Аджоев (Ревишвили, 88), Жвания, Шенгелия (Коргалидзе, 86).
«Зенит»: Бирюков, Кузнецов, Степанов, Тимофеев, Афанасьев, Воробьёв (Дмитриев, 85), Долгополов, Саленко (Канищев, 31, Иванов, 77), Чухлов, Баранник, Клементьев.
Гол: Шенгелия (70, с 11-метрового).
Предупрежден, а затем удален Дмитриев.
— Не выявив победителя в первой встрече в Ленинграде, где матч завершился нулевой ничьей, соперники и в Тбилиси долго не проявляли особого рвения, — замечает наш корреспондент Д. Какабадзе. — Правда, перспектива добавочного времени, судя по всему, не прельщала ни «Динамо», ни «Зенит» (равно как и зрителей), и к середине второго тайма в действиях футболистов постепенно начала прослеживаться активность. В большей степени это касалось тбилисцев, которые, как и подобает хозяевам, атаковали теперь значительно чаще и опасней своих соперников. Неплохо включился в игру Гурули, внесший своей постоянной нацеленностью на ворота смятение в защитные порядки гостей. И когда один из очередных прорывов нападающего недозволенным приемом прервал Степанов, судья показал на одиннадцатиметровую отметку. Пенальти четко реализовал Шенгелия.
В оставшееся время ленинградцы, — естественно, постарались наверстать упущенное. Именно желанием забить ответный мяч, надо полагать, было продиктовано решение старшего тренера «Зенита» о замене защитника Воробьева на нападающею Дмитриева. И тот, выйдя на поле за пять минут до конца матча, действительно успел-таки «отличиться». Нет-нет, не удалось ему выполнить тренерское задание — он и к мячу-то толком не сумел прикоснуться. Зато преуспел в другом: не пробыв на поле и трех минут, Дмитриев получил от судьи сначала желтую, а затем и красную карточку. За что? Вот как объяснил свои действия судья всесоюзной категории В. Абгольц:
— Едва выйдя на замену, Дмитриев вступил со мной в пререкания, оспаривая каждое мое решение. Когда он это сделал в очередной раз, я вынес ему предупреждение, однако футболист начал демонстративно аплодировать, сопровождая свои аплодисменты нецензурной бранью. Тогда я был вынужден удалить его с поля.

Газета «ლელო» («Лело», Москва) от 18 августа 1987 года:

სსრ კავშირის თასი.
15 აგვისტოს გაიმართა ფეხბურთში სსრ კავშირის 1987-1988 წლების თასის
საპასუხო მერვედფინალური მატჩები.
„დინამო“ (თბილისი) – „ზენიტი“ (ლენინგრადი) 1:0 (0:0).
თბილისი. ვ. ი. ლენინის სახელობის „დინამოს“ სტადიონი. 15 აგვისტო.
„დინამო“ გაბელია, ფირცხალავა, ჩივაძე, ჭედია, ცვეიბა, კაკილაშვილი (გურული, 46), სვანაძე, სულაქველიძე, აჯოევი (რევიშვილი, 87), ჟვანია, შენგელია (კორღალიძე, 86)
„ზენიტი- ბირიუკოვი„ კუზნეცოვი, სტეპანოვი ტიმოფეევი, აფანასიევი, ვორობიოვი (დმიტრიევი, 86), დოლგოპოლოვი, სალენკო (კანიშჩევი, 80, ივანოვი, 77), ჩუხლოვი, ბარანიკი, კლემენტიევი.
მსაჯი ვ. აბგოლცი (ალმა-ათა).
ჯერ გააფრთხილეს, მერე კი მინდვრიდან გააძევეს დმიტრიევი.
საკავშირო თასის მერვედფინალში წილისყრამ დააწყვილა უმაღლესი ლიგის ორი გუნდი, რომლებიც წლევანდელ სეზონში აშკარა კრიზისს განიცდიან. საბჭოთა ფეხბურთის ერთ-ერთი აღიარებული ლიდერი თბილისის „დინამო“ მთელი სეზონია უმაღლეს ლიგაში ადგილი შესანარჩუნებლად იბრძვის. იგივე მდგომარეობაშია ლენინგრადის „ზენიტიც“. ეს გუნდი კი სულ ახლახან, 1984 წელს, სსრ კავშირის ჩემპიონი იყო. ძნელად ასახსნელი და გაუგებარიცაა უმაღლესი ლიგის უძველეს ბინადართა ეს ჩავარდნა. ყოველ შემთხვევაში, ლენინრადელთა ასეთი რეგრესი წლევანდელ სეზონში რთული გასაშიფრავია: „ზენიტის“ შემადგენლობაში ახლაც გამოდიან მაღალი კლასის ოსტატები ბირიუკოვი, სტეპანოვი, ვორობიოვი, დოლგოპოლოვი, ჩუხლოვი, კლემენტიევი, დმიტრიევი და სხვანი. გუნდი კი სატურნირო ცხრილის ბოლოში იმყოფება.
რახან „ზენიტმა“ თასის გათამაშებაში მერვედფინალს მიაღწია, ცხადია, მისთვის ახლა მეტად მნიშვნელობა ენიჭებოდა სწორედ ამ შეჯიბრებას. ამიტომაც ლენინგრადელებს მთელი თავიანთი შესაძლებლობით უნდა ეთამაშათ მეოთხედფინალის საგზურის მოსაპოვებლად. მაგრამ რამდენიც არ ვუთვალთვალეთ, მაყურებლებმა მინდორზე ვერ ვიხილეთ ის „ზენიტი“, რომელიც ასე ძლიერად თამაშობდა ბოლო წლებში და ჩემპიონობასაც კი მიაღწია. იგი ახლა სრულიად სხვა სახით წარმოგვიდგა. ზენიტელთა შორის რაღაც აპათია, აშკარა შეუთანხმებლობაც იგრძნობოდა და უწინ ნაქები შეუპოვარი ბრძოლისუნარიანობის სრული დეფიციტიც. ვფიქრობთ, სწორედ ამიტომაც გასაკვირი არაა, რომ ასეთი თამაშით „ზენიტი“ საკავშირო ჩემპიონატში ერთ-ერთ ბოლო ადგილზე იმყოფება.
მაგრამ რა გვაჩვენეს თბილისის დინამოელებმა ამ აშკარად დაძაბუნებულ მეტოქესთან შეხვედრაში? რა შთაბეჭდილება დატოვეს მაყურებელზე, რომელიც თვიდან თვემდე, ტურიდან ტურამდე ელიან ჩვენი გუნდის თამაშის გაუმჯობესებას?
უსამართლობა იქნება არ დაინახო ის, რომ დინამოელებმა განვლილ მატჩში უწინდელზე მეტი მონდომება გამოავლინეს. ფეხბურთელები მეტს მოძრაობდნენ, უფრო თავგამოდებითაც იბრძოდნენ, მაგრამ ის თამაში, ასე რომ მოველით ყველანი, ჯერ მაინც არ ჩანს. ცალკეული რგოლები, ცალკეული ფეხბურთელები ჯერ კიდევ რიგიანად ვერ არიან ერთმანეთთან შეთამაშებულნი. ისევ შესამჩნევია ინდივიდუალური თამაშით ზედმეტი გატაცება (ჟვანია, ფირცხალავა, კაკილაშვილი და სხვანი), ზოგიერთმა დინამოელმა თვის შესაძლებლობაზე აშკარად სუსტად ჩაატარა თამაში. ყველაფერი ამის შედეგად, მხოლოდ დიდი გაჭირვებით, რის ვაივაგლახით მოვიგეთ ეს მეტად მნიშვნელოვანი მატჩი.
ჩვენი გულშემატკივარი, ბუნებრივია, ინტერესით ადევნებდა თვალს გურამ აჯოევს, რომელმაც ამ დღეს პირველად ითამაშა თბილისის „დინამოში. გ. აჯოევი თბილისელია, მაგრამ სხვადასხვა დროს, სხვადასხვა მიზეზების გამო სხვა გუნდებში უხდებოდა თამაში. იგი მხოლოდ ახლა „შეამჩნიეს“ დინამოელთა მწვრთნელებმა და შუა სეზონში მიიწვიეს თავიანთ კოლექტივში. გ. აჯოევი უკვე ჩამოყალიბებული ფეხბურთელია. „ზენიტთან“ მატჩში მან გარკვეული დადებითი კომბინაციური და ტაქტიკური ელემენტები შეიტანა დინამოელთა თამაშში. ძნელიცაა ფეხბურთელს პირველივე მატჩში მოსთხოვო სრულად გამოავლინოს მთელი თავისი შესაძლებლობანი და უშეცდომოდ იმოქმედოს ახალ პარტნიორებთან, მაგრამ ყველაფერი ეს დროთ ვითარებაში მოვა. გ. აჯოევს ამჯერად არაფერი დაუშურებია მნიშვნელოვანი წვლილი შეეტანა თბილისის „დინამოს“ გამარჯვებაში.
თვით ეს მატჩი არც სანახაობრივი თვალსაზრისით, არც სპორტული ღირსებებით და კვალიფიკაციით არ გამოირჩეოდა. საერთო ტერიტორიული უპირატესობა ორივე ტაიმში თბილისელებს ჰქონდათ. სტუმრების კართან რამდენიმე სახიფათო მომენტიც შეიქმნა, მაგრამ უნდა ვაღიაროთ, თამაშში ქაოსი გაცილებით სჭარბობდა ნამდვილ საფეხბურთო ურთიერთგაგებას.
მატჩის ბედი ერთადერთმა გოლმა გადაწყვიტა, რომელიც შენგელიამ გაიტანა: 70-ე წუთზე ერთ-ერთი მცველის უხეში თამაშისთვის ზენიტელთა კარში 11-მეტრიანი დაინიშნა. დინამოელებმა დარტყმა თავიანთ საუკეთესო ბომბარდირს მიანდეს. შენგელიამაც ზუსტად გაიტანა ეს ბურთი, რომელიც ესოდენ საჭირო იყო ჩვენი გუნდისთვის.

Газета «Футбол-Хоккей» (Москва) от августа 1987 года:

ВОПРОСЫ ЧАСТНОГО ПОРЯДКА.
Ответные матчи 1/8 финала глобальных вопросов, судя по всему, поднимать не собирались.
…Можно было бы задуматься по поводу исхода ответного матча «Зенита» с тбилисским «Динамо» — бесцветная нулевая ничья в Ленинграде позволяла предположить все, что душе угодно, но тут уж на первый план выступал могучий фактор своего поля, которым не могли не воспользоваться тбилисцы.
…Как и в первые августовские дни, в ответной серии матчей самой невыразительной стала встреча между тбилисским «Динамо» и «Зенитом». Наверное, в этом нет ничего поразительного: игровое состояние команд полностью соответствует их положению в турнирной таблице. Не смогли преодолеть игровую апатию обе команды и в кубковой встрече, что очень обидно: ведь именно в таком матче, в котором не давит очковый груз, можно бы попытаться бросить вызов судьбе, постараться обрести себя и вернуть свою игру.
Лишь во втором тайме, после выхода на поле активного и азартного Гурули, динамовцы проявили побольше рвения и страсти и добились некоторого игрового перелома, добившись победы после удара Шенгелия с 11-метровой отметки. Матч, к сожалению, был омрачен удалением Дмитриева, который словно бы вышел на поле за пять минут до финального свистка, чтобы поспорить с арбитром, оскорбить его и покинуть арену спустя две минуты после появления на ней…
Анатолий КОРШУНОВ, мастер спорта.

Газета «Заря Востока» (Тбилиси) от 16 августа 1987 года:

«ДИНАМО» — В ЧЕТВЕРТЬФИНАЛЕ.
Сыграны ответные матчи 1/8 финала розыгрыша Кубка СССР по футболу. Динамовцы Тбилиси на своем поле принимали ленинградский «Зенит». Первый матч этих команд, состоявшийся в городе на Неве, завершился, как известно, вничью — 0:0. Так что вопрос о том, кто из них выйдет в четвертьфинал, должен был решиться в Тбилиси.
Сразу же скажем, что игра эта, хотя и проходила в упорной, жесткой борьбе, особого удовлетворения не принесла. Слишком уж прямолинейно действовали обе команды. В их действиях не было неожиданных, нестандартных ходов, и все сводилось к обыкновенному силовому давлению, которое в большинстве случаев успеха не приносит.
В первом тайме матча ничего особенного не произошло. Запомнился только удар Саленко по воротам тбилисцев, который парировал Габелия, а также удары Сулаквелидзе и Пирцхалава, после которых мяч пролетел над перекладиной.
Во второй половине матч несколько оживился. Удачно вступил в игру Гурули, заменивший Какилашвили. Именно Гурули создал несколько опасных моментов у ворот гостей, а на 70-й минуте его сбили на штрафной площадке ленинградцев. Судья В. Абгольц из Алма-Аты без колебаний указал на 11-метровую отметку. Удар Шенгелия был точен — 1:0. Тбилисцы одержали победу и вышли в четвертьфинал.
…