Газета «Советский спорт» (Москва) от 23 сентября 1966 года:

Возмутители спокойствия.
«Динамо» (Тбилиси) — «Арарат» (Ереван). 5:0 (0:0). Тбилиси.
Стадион «Динамо». 22 сентября. В начале матча небольшой дождь. 16 градусов. 40 000 зрителей.
Судья С. Алимов; судьи на линии Ю. Черников и А. Евстигнеев (все — Москва).
«Динамо»: Урушадзе, Б. Сичинава, Челидзе, Шергелашвили, Цховребов, Г.Сичинава, Илиади, Датунашвили, Метревели, Яманидзе, Месхи.
«Арарат»: А. Абрамян, Серопян, Аветися, Семин, Месропян, Коваленко, Овсепян, Ф.Абрамян (Вьюн — 60-я мин.), Овивян, Симонян.
Отчет о матче динамовцев Тбилиси с «Араратом» мне хочется начать с событий, развернувшихся на поле тбилисского стадиона накануне, во встрече дублеров. Резервные составы обеих команд выступают в розыгрыше успешнее своих старших коллег и находятся в группе лидеров. Не удивительно, что их поединок собрал почти полные трибуны. Игра была боевой, интересной и принесла хозяевам поля заслуженную победу со счетом 3:0. В действиях молодых футболистов было много остроумных задумок, азарта, подкрепленного немалой долей зрелости… Если представить себе матчи дублирующих и основных составов, как две половинки одного события, как два действия спектакля, то лучшего примера, чем матчи «Динамо» — «Арарат», не подыскать: старшие по возрасту и рангу динамовцы как бы не нарушили гармонии и сюжетной целостности спектакля, начатого дублерами. Правда, первый тайм прошел вчера в упорной борьбе и материального перевеса хозяевам поля не принес. Но смотрелся он с интересом. По остроте атак и голевым ситуациям динамовцы безусловно заслуживали предпочтения — защитники и вратарь «Арарата» играли на пределе. Попытка ереванцев выдвинуть вперед, в линию полузащиты центрального защитника Аветисяна и тремя защитниками держать тройку нападающих «Динамо» успеха не имела — в оборону им то и дело приходилось оттягивать и Аветисяна и полузащитников.
Затяжная осада ворот гостей, предпринятая в первом тайме, как и следовало ожидать, не осталась бесплодной. Потратив много физических сил и нервной энергии, ереванцы явно сдали во втором тайме. Уже на 47-й минуте в обороне «Арарата» появилась трещина. Пройдя по левому флангу, Метревели очень точно откинул мяч Датунашвили, и тот с близкого расстояния открыть счет.
Еще четырежды после этого загоралось световое табло над южной трибуной стадиона, и всякий раз огненные буквы складывались в одинаковом сочетании, образуя одно и то же слово: «Датунашвили». Да, правый крайний тбилисцев установил вчера своеобразный рекорд, став автором всех пяти мячей. Теперь с 14 забитыми голами Датунашвили выдвинулся в один ряд с лучшими снайперами чемпионата.
Отдавая должное удивительному чутью, проявленному этим форвардом во вчерашнем матче, его хладнокровию и умению выбрать место на самом «горячем» участке у ворот, нельзя не отметить и его партнёров, щедро отдававших ему плоды своих трудов и мастерства. В первую очередь это относится к Метревели, главному возмутителю спокойствия в штрафной площади «Арарата».
Так дружная, коллективная игра нападающих тбилисского «Динамо» привела команду к крупной победе.
Г. Акопов. (Наш корр.).
Дублеры — 3 : 0 в пользу «Динамо».

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 24 сентября 1966 года:

ილია დათუნაშვილის “ხუთიანი”.
თბილისი. “დინამოს” სტადიონი. 22 სექტემბერი.
“დინამო” (თბილისი) — “არარატი” (ერევანი) 5:0 (0:0).
“დინამო”: ურუშაძე, ბ. სიჭინავა, ჭელიძე, შერგელაშვილი, ცხოვრებოვი, გ. სიჭინავა, ილიადი, დათუნაშვილი, მეტრეველი, იამანიძე, მესხი.
“არარატი”: ა. აბრამიანი, სეროფიანი, ავეტისიანი, სიომინი, მესროპიანი, კოვალენკო, ოვსეპიანი, ფ. აბრამიანი (ვიუნი), ეგიაზარიანი, ოვივიანი, სიმონიანი.
მსაჯი ს. ალიმოვი (მოსკოვი).
ჯერ რამდენიმე სიტყვა იმ თავისებურ რეკორდზე, რომელიც იმ დღეს თბილისის “დინამოს” სტადიონზე იქნა დამყარებული. საკავშირო ჩემპიონატების ისტორიაში პირველად ერთმა მოთამაშემ ერთ მატჩში 5 ბურთი გაიტანა. ამ რეკორდის ავტორია თბილისელთა მარჯვენა გარემარბი დათუნაშვილი, რომელიც თამაშის შემდეგ ჩემპიონატის მოწინავე ბომბარდირთა სიაში შევიდა (14 ბურთი).
ერთ მატჩში 4 ბურთი პირველად მოსკოვის “სპარტაკის” თავდამსხმელმა სემიონოვმა გაიტანა. მას შემდეგ იყო რეკორდის გაუმჯობესების რამდენიმე “ცდა”, მაგრამ წარმატებით ვერც ერთი მათგანი ვერ დაგვირგვინდა. სხვათა შორის, “ბედის მაძიებელთა” რიცხვში იყო თბილისის “ლოკომოტივის” ცენტრალური თავდამსხმელი კარამატაზიანიც, რომელმაც 1938 წელს კიევის თანაკლუბელებთან შეხვედრაში სემიონოვის რეკორდი გაიმეორა.
ერევნელებთან მატჩში დათუნაშვილმა მართლაც ფენომენალურ შედეგს მიაღწია (27 წუთში — 5 ბურთი), მაგრამ რა თქმა უნდა, ეს მხოლოდ მისი დამსახურება როდია. ყოველი გოლი თავდამსხმელთა, ნახევარმცველებისა და ასე გასინჯეთ, მცველების კოლექტიური მოქმედების ნაყოფი იყო, რომელსაც თბილისელთა მარჯვენა გარემარბი, როგორც წესი, ზუსტად და დროულად უსვამდა წერტილს.
ჩემპიონატის პირველ წრეში “არარატმა” საკუთარ მინდორზე თბილისის “დინამოს” მინიმალური უპირატესობით მოუგო. ეს გარემოება ხუთშაბათის მატჩში თავისთავად განსაზღვრავდა სტუმრების გეგმას: ფრე — როგორც პროგრამის აუცილებელი ნაწილი, და თუ საშუალება იქნებოდა — გამარჯვებაც. თბილისელთა წინაშე, თავისთავად ცხადია, რევანშის გარდუვალობის საკითხი იდგა. ასე რომ, ორივე კოლექტივმა თამაში კონკრეტული ამოცანებით დაიწყო.
მატჩის პირველმა ნახევარმა სტუმრების გეგმის რეალურობას ფრთები შეასხა. მიუხედავად იმისა, რომ მასპინძლებს ტერიტორიული უპირატესობა ჰქონდათ და მწვავედაც უტევდნენ, ანგარიში არ გახსნილა. მაგრამ იმედების პირველ 45 წუთს “დინამოსთვის” ფუჭად არ ჩაუვლია. ამ დროის მანძილზე თბილისელებმა ერევნელთა ყველა სუსტი მხარე მოსინჯეს და, როგორც იტყვიან, ნიადაგი შეამზადეს გამარჯვებისათვის.
პირველი ტაიმის შედეგით სტუმრები კმაყოფილი დარჩნენ: მათ დასახული პროგრამის 50 პროცენტი იმგვარად შეასრულეს, რომ “ანტისაფეხბურთო” ხერხები მაინცდამაინც არ დასჭირვებიათ.
ჩვენი სტუმრები ბევრს მოძრაობდნენ, თავგამოდებით იცავდნენ თავს და ზოგჯერ სახიფათო, კონტრშეტევებსაც ახორციელებდნენ. სტუმრებს საგანგაშო მხოლოდ ის ჰქონდათ, რომ თბილისელთა მცველებმა მთლიანად გამოთიშეს თამაშიდან ოვივიანი, რომელმაც ფლანგებზე გადასვლა დაიწყო თუმცა იქაც ვერ ნახა ხეირი.
პირველ ნახევარში უკიდურესობამდე მოჭიმულმა ზამბარამ თავი მეორე ტაიმის მე-3 წუთზე აიშვა: გ. სიჭინავამ მარჯვენა მხრიდან ზუსტად ჩააწოდა ერევნელთა საჯარიმო მოედანზე, მეტრეველმა ბურთი თავით დაუგდო დათუნაშვილს და ანგარიშიც გაიხსნა — 1:0.
10 წუთის განმავლობაში ერევნელებს კიდევ ჰქონდათ ანგარიშის გათანაბრების გარკვეული იმედები, მაგრამ დათუნაშვილმა ყველაფერი, ასე ვთქვათ, თავის ადგილზე დააყენა. მისი მეორე გოლი საშემსრულებლო ოსტატობის მხრივ უმაღლეს შეფასებას იმსახურებს. 58-ე წუთზე 2 თბილისელთა გარემარბმა მარჯვენა ფლანგიდან მიიღო პასი და თავური დარტყმით ბურთი ერევნელთა კარისკენ გაგზავნა. აბრამიანმა მუშტით უკუაგდო იგი, მაგრამ დათუნაშვილმა (ამჯერად ფეხით) შეუჩერებლივ მოათავსა ბურთი კარში. ზუსტად 1 წუთის შემდეგ დათუნაშვილმა ფრთები შეასხა მეტრეველის სწორ ჩანაფიქრს — 3:0.
72-ე წუთზე დათუნაშვილმა ერთხელ კიდევ ცხადყო, თუ რა მნიშვნელობა აქვს მეტოქის საჯარიმო მოედანზე მუდამ მზადყოფნას. ჩვენს გარემარბს გოლის უჩვეულო ინტუიცია აქვს, ამიტომაც იგი მინდვრის სახიფათო უბანს ყველაზე ბოლოს ტოვებს. ასე რომ არ ყოფილიყო, იგი ალბათ ვერც მიუსწრებდა მეტრეველის დარტყმას, რომლის შემდეგაც ძელმა ბურთი საჯარიმო მოედნის სიღრმეში დააბრუნა. ბოლო, მე-5 გოლი დათუნაშვილმა 75-ე წუთზე გაიტანა და ამით შესანიშნავი რეკორდის მფლობელი გახდა.
ნ. გუგუშვილი.

Газета «Заря Востока» (Тбилиси) от 23 сентября 1966 года:

Вчерашняя встреча между командами «Арарат» (Ереван) и «Динамо» (Тбилиси) надолго запомнится любителям футбола. Такую красивую и содержательную игру давно не видели на тбилисском стадионе «Динамо». Уже с первых минут было ясно, что обе команды настроены по-боевому. Острые голевые моменты возникали то у одних, то у других ворот. Но инициативой владели хозяева поля. Они превосходили соперников в технике, играли тактически грамотнее. И все же в первом тайме ни тбилисцам, ни ереванцам открыть счет не удалось.
Реализовать свое игровое преимущество динамовцы сумели во второй половине матча.В самом начале тайма на правом крыле нападения была разыграна красивая комбинация, и Датунашвили послал мяч в сетку ворот. Через десять минут счет стал 2:0. Гол забил тот же Датунашвили. Не прошло и минуты, а на табло горели цифры 3:0. До конца матча еще дважды менялся счет в пользу хозяев поля. Автором этих мячей был тбилисский футболист под номером 8 – Илья Датунашвили! Старания ереванцев изменить результат успеха не имели. Тбилисцы и нападали остро и сумели обеспечить безопасность собственных ворот.
Матч закончился с результатом – 5:0 в пользу «Динамо».
Команды выступали в таких составах: “Арарат”  — А. Абрамян, Серопян, Аветисян, Семин, Месропян, Коваленко, Овсепян, Ф. Абрамян (Вьюн), Егиазарян, Овивян, Симонян.
«Динамо» – Урушадзе, Б. Сичинава, Челидзе, Шергелашвили, Цховребов, Г. Сичинава, Илиади, Датунашвили, Метревели, Яманидзе, Месхи.
Дублеры – 3:0 в пользу «Динамо».

Газета «Молодежь Грузии» (Тбилиси) от 23 сентября 1966 года:

Положение команд в турнирной таблице, мягко говоря, было незавидным. Два очка нужны были позарез. Кроме того, тбилисцы жаждали реванша за поражение в первом круге. Всё это обусловило напряжённый ха­рактер встречи.
Динамовцы добились игро­вого преимущества ещё в первом тайме, од­нако они передерживали мяч, как бы демон­стрируя своё техническое превосходство. Атаки хозяев поля разбивались о мощный заслон защитников «Арарата» на подступах к штрафной площади. Гости атаковали ре­же. Они старались поразить цель с дальней дистанции, но удары С. Овивяна на этот раз были неточны. Реальная угроза воротам Урушадзе так и не была создана на протя­жении первого тайма, да, пожалуй, и всей игры.
Вторая половина встречи началась мощ­ным натиском динамовцев. Полузащитники, в первую очередь Георгий Сичинава, смогли установить «оперативную» связь между защитными и атакующими линиями. Мяч всё меньше и меньше стал перемещаться поперёк поля. Результаты не замедлили ска­заться. После быстрой и грамотной комби­нации, разыгранной на правом фланге, мяч попал к Датунашвили, который незамедли­тельно дослал его в ворота. Подхлёстнутые успехом, тбилисцы атакуют ещё упорнее. Всё  ча­ще в атаку подключаются защитники. На 13-й ми­нуте Борис Сичинава, пройдя по право­му краю, передал мяч Датунашвили, и тот вторично взял ворота ереванцев. Далее динамовцы ещё три раза добивались успеха, и каждый раз атаку завершал Датунашвили (на 14-й, 27-й и 30-й минутах). Ра­зумеется, рекорд Датунашвили был резуль­татом коллективных усилий команды и осо­бенно непосредственных соавторов забитых голов (С. Метревели, Г. Сичинава, Б. Сичинава), однако это ничуть не снижает зас­луг героя матча. Датунашвили агрессивно, напористо провёл всю встречу, проявил от­личные бойцовские качества. Крупным выигрышем динамовцы во многом обязаны его умению выбирать место на штрафной пло­щади противника и хладнокровию.
Датуна­швили сделал заявку на приз газеты «Труд», и это тем приятнее, что тбилисские динамовцы в это году казалось, вряд ли могут претендовать на какие-либо призы. Араратовцы показали неплохую игру, но им не хватало скоростных качеств и целе­устремлённости. Кроме того, слишком мно­го футболистов было оттянуто в оборону и тем самым атаки были заранее обречены.
Во встрече дублирующих составов успех также сопутствовал динамовцам — 3:0.
Г. Чарквиани.